
Marek Tombarkiewicz
dyrektor, Narodowy Instytut Geriatrii, Reumatologii i Rehabilitacji w Warszawie, podsekretarz stanu w Ministerstwie Zdrowia w latach 2016-2018
Marek Tombarkiewicz, lekarz, doktor nauk medycznych. Specjalista anestezjologii i intensywnej terapii, Specjalista medycyny ratunkowej.
Ukończył studia podyplomowe; Medycyna Bólu oraz menedżerskie z zakresu Zarządzania jednostkami ochrony zdrowia na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Z zakresu Prawa medycznego, bioetyki
z elementami socjologii medycyny na Uniwersytecie Warszawskim oraz z zakresu Zarządzania zasobami ludzkimi w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Program Master of Business Administration w ochronie zdrowia na Uczelni Łazarskiego.
Pełnił funkcję Pełnomocnika wojewody świętokrzyskiego ds. ratownictwa medycznego oraz Konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie medycyny ratunkowej dla województwa świętokrzyskiego, Wizytator Centrum Monitorowania Jakości w Krakowie.
Pracował jako Ordynator w Szpitalu specjalistycznym w Końskich, Dyrektor SPZZOZ w Staszowie, W latach 2016-2018 Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia.
Prowadził wiele szkoleń z zakresu jakości i bezpieczeństwa w systemie ochrony zdrowia.
Obecnie jest Dyrektorem Narodowego Instytutu Geriatrii, Reumatologii i Rehabilitacji w Warszawie.
Bierze udział w sesjach:
-
-
Rosnące koszty opieki zdrowotnej - jak im sprostać?
- Zwiększenie udziału PKB w wydatkach na ochronę zdrowia - możliwości i bariery
- Składka zdrowotna - na co wystarczy?
- Współpłacenie i dopłaty pacjentów do wybranych świadczeń - temat zamknięty?
- Dodatkowe ubezpieczenia zdrowotne - potrzebna jest ustawa?
-
Udar mózgu - wyzwanie interdyscyplinarne
- Częstość występowania i główne czynniki ryzyka udaru mózgu
- Możliwości wczesnego rozpoznawania ryzyka udaru mózgu – na co powinniśmy zwracać uwagę
- Zadanie dla specjalistów kilku dziedzin – organizacja leczenia i rola centrów naczyniowych/udarowych w opiece nad pacjentami po udarze mózgu
- Wybrane metody terapii w udarze mózgu – efektywność kliniczna i kosztowa
- Model koordynowanej opieki nad pacjentami po udarze mózgu – dlaczego jest potrzebny